In Maleisië leefden we als God in Frankrijk, in Japan worden we genoodzaakt om de hand zorgvuldig op de knip te houden. Ons geliefde bakkie koffie kost omgerekend al gauw vier euro in het Land van de Rijzende Zon. Desondanks kijken we ook hier onze ogen uit. Er zijn wel tien onderwerpen waar we een heel verhaal over zouden kunnen schrijven.

Wat te denken van het openbaar vervoer. Dat is hier zo waanzinnig goed. Wij hebben een pas waarmee we door het hele land kunnen reizen met de trein. Die treinen vertrekken stipt op tijd en ze gaan zo snel dat het vaak zinloos is om in de auto te stappen voor een lange rit.

Tenzij je last hebt van claustrofobie. Het krioelt namelijk van de mensen op veel stations. Zo extreem dat je er soms hoofdpijn van krijgt…

In de rij

Verder valt ons op dat veel Japanse restaurants zich focussen op één of twee specialisme(n), zoals bijvoorbeeld sushi, octopusballen of noodle-gerechten. Bij de goede toko’s staan geregeld tientallen mensen buiten in de rij te wachten om naar binnen te mogen.

Wij hebben dit ook twee keer gedaan in Osaka; één keer voor sushi en één keer voor cheesecake. Je raadt het al: dat uurtje wachten was de moeite waard. Vooral de sushi was om je vingers bij af te likken. We krijgen zo weer trek als we eraan terugdenken. Zó vers en smaakvol…

Helemaal kapot

Je merkt het al: we zijn hier inmiddels redelijk ingeburgerd. Vorige week was dat wel anders. We deden geen oog dicht tijdens de nachtvlucht van Kuala Lumpur naar Fukuoka, waardoor we helemaal kapot waren toen we de Japanse grens passeerden. Daar kwam bij dat we in Fukuoka niemand konden vinden die fatsoenlijk Engels sprak.

Vooral in de supermarkt, waar alles in de Japanse taal werd gecommuniceerd, was dat een uitdaging. Dan moet je maar hopen dat je niet toevallig een gerecht met gemarineerd paardenvlees uit de schappen haalt. Voor zover we weten, hebben we vooralsnog goed gegokt.

Eerlijk is eerlijk: we nemen ook niet al te veel risico. Meestal eten we yoghurt met fruit als ontbijt. De overige maaltijden kopen we bij speciaalzaakjes of restaurants. Daar spreken de Japanners vaak wel een paar woorden Engels.

Belachelijk druk

Momenteel zitten we in de trein van Kyoto naar Nagano, waar we meer van de Japanse natuur hopen te zien. In de tussentijd zijn we ook nog in Hiroshima en Osaka geweest. Osaka en Kyoto vonden we absoluut leuk en interessant, maar ook héél toeristisch.

Vooral bij de trekpleisters was het belachelijk druk. Er stonden dan zomaar honderden mensen bij een tempel. Wij vinden het veel leuker om meer van het echte leven te ontdekken en dus niet alleen maar de geijkte paden te volgen.

Wat dat betreft was Hiroshima een verademing. Deze stad vonden Anne en ik heel indrukwekkend. Het is bizar om te beseffen dat je door een gebied loopt dat relatief kort geleden – in 1945 – is platgegooid door een atoombom.

In het Memorial Park staat zelfs een gebouw dat de aanslag gedeeltelijk heeft overleefd en er nog steeds hetzelfde uitziet (zie foto boven).

Daar kun je wel uren naar kijken en ondertussen verzanden in vragen waar je moeilijk een gedegen antwoord op kunt vinden. Wat beweegt mensen ertoe om hele steden plat te bombarderen…?

Open blik

Gelukkig zijn er ook wat luchtigere dingen die ons zijn opgevallen in Japan. De Pokémon-winkels, katten- en hondencafés, flitsende neonreclames, gigantische game-hallen, de schone straten, mensen die nog in traditionele Japanse kledij lopen, de beleefdheid, speciale treincoupés die alleen voor vrouwen zijn bestemd, de authenticiteit van sommige steden, de vele lekkernijen en ga zo maar door.

Je bent al snel geneigd om bepaalde zaken als ‘gek’ of ‘raar’ te bestempelen, bijvoorbeeld als je een volwassen man flink tekeer ziet gaan in een game-hal. Maar wij denken dat het juist de kunst is om er met een open blik naar te kijken en niet altijd maar (negatief) te oordelen over andere mensen en culturen. Dat maakt het leven een stuk aangenamer.

Bedankt voor het lezen en vergeet niet onderin te reageren. Vinden we nog steeds leuk!

Groetjes,

Nick & Anne